Anlamlı Zafer

[moments]

Son zamanlarda en çok keyif aldığım maçlardan biriydi... Biz 5’te 5 yapıp Polonya vizesini cebimize koymuşuz, Hidayet’i de Amerika’ya yollamışız. Fransa ise en iyi grup ikincisi olabilmek için mutlaka kazanmak zorunda. Limoges salonu tıklım tıklım dolu. Müthiş bir atmosfer var. Tony Parker ve arkadaşları, hiçbir iddiası olmayan Türkiye’yi yenip Avrupa Şampiyonası’na doğrudan katılmanın planlarını yapıyor.
Tony Parker müthiş bir yetenek. Aldığı her topu mutlaka ya basket yapıyor, ya da faul kazanıyor. İstanbul’daki gibi yine skoru sürükleyen isim oldu. İlk devrede ona De Colo ve Diawara da eşlik edince işler onlar için yolunda gider gibi gözüktü.
Ama Hidayet’in yokluğu, Kerem Gönlüm’ün de erken 5 faul almasına rağmen sahadaki genç Türkler’in pes etmeye hiç niyeti yoktu. Sinan devrenin başında müthiş bir reaksiyon gösterdi. Kerem Tunçeri takımı maestro gibi yönetti. Fatih Solak, belki de hayatının maçını oynadı. Barış Hersek o kadar yürekli oynadı, o kadar kritik basketlere imza attı ki, o tecrübesizliğine rağmen sahanın en iyilerinden biri oldu.
Son çeyrekte fark 7’ye çıkınca, Fransızlar iyice panikledi. Kenar yönetimi sürekli gazetecilere diğer maçların sonuçlarını soruyor, tribündeki bazı taraftarlar gözyaşlarını tutamıyordu.
Bir gün önce söylemiştik. Bizim insafımıza kalmışlardı ama çıkıp aslanlar gibi oynadık. Mükemmel savunma yaptık, hücumda kısıtlı gücümüz olmasına rağmen 80 sayıya ulaştık.
40 dakika bitiminde Limoges’da büyük bir şok yaşanıyordu. Salondaki Türkler ise son derece mutluydu.
Bu takım, karakterini, ruhunu ortaya koyunca eksiklerine rağmen neler yapabileceğini gösterdi. Kolay değil... Mutlaka kazanmak durumunda olan Fransa’yı, hem eksik, hem de çok rahat olmamıza rağmen hem de Fransa’da devirebilmek her babayiğidin harcı da değil. Türk basketbol tarihinin en anlamlı zaferlerinden biriydi.
Tanjeviç ve öğrencileri, alkışı bir kez daha hak etti. Hem de sonuna kadar.